Door DJ Ritz
Bij funkbands is de bassist vaak het brein achter de groep. Maar goed, zoals al eerder hier geschreven: goede funk hoort goed baswerk te hebben. Lonnie Marshall is niet alleen de bassist van de uit Los Angeles afkomstige band Weapon of Choice, maar ook de leadzanger en hij schrijft alle nummers.
Met hun debuutalbum ‘Nut-Meg Sez: Bozo the Town’ uit 1994 maakte Weapon of Choice meteen al een behoorlijke indruk door de muziek die zij op die plaat lieten horen. Een verfrissend (funk)geluid en niet alledaags. De variatie van de songs viel meteen op; van aparte haast p-funkachtige nummers naar bijzonder fraaie soulnummers. Ook de gitaarliefhebbers zullen niet teleurgesteld zijn na beluistering van het album want dat is ook prima verzorgd.
De lijn die met de eerste CD was ingezet werd uitstekend vervolgd op de daarna uitgekomen albums. ‘Highperspice’ (1996), ‘Illoominutty’ (2001/2002) en ‘Color me Funky’ (2003) zijn ook zeer aan te bevelen. ‘Color me Funky’ is eigenlijk een verzamel-CD met onder meer niet eerder uitgebrachte mixen van bestaande nummers. Speciaal voor dat album is de track ‘Color me Funky’, een nummer geschreven door Junie Morrison, opgenomen. Er bestaat ook nog een album genaamd ‘Nutmeg Phantasy’ uit 1998 maar die ken ik eerlijk gezegd niet. Van het album ‘Illoominutty’ heb ik twee versies; eentje met 10 en een andere met 11 nummers erop.
Via via heb ik een bootleg gekregen van een live-concert van Weapon of Choice ut 1997 genaamd ‘Live at HOB’. Over drie recentere albums uit 2013 die hieronder worden genoemd kan ik ook nog niets zeggen want van het hele bestaan wist ik niet af. Als er lezers zijn die mij daar iets over kunnen melden of weten waar die te verkrijgen zijn, reageer dan op dit stukje. Dat wordt zeer op prijs gesteld.
Aardig om nog te vermelden is dat het album ‘Color me Funky’ op het onvolprezen Amsterdamse label ‘Funk to the Max’ is uitgebracht. Bij sommigen (of velen) goed bekend, vermoed ik…
Onder deze bijdrage niet alleen muziek van Weapon of Choice, maar ook twee nummers van de fantastische solo-cd ‘Pleasures of the Funky’ (2005) die Lonnies broer Arik Marshall heeft uitgebracht.
Hier kun je meer te weten komen over de band: http://www.furious.com/perfect/weaponofchoice.html
Zojuist zag ik op deze site: http://meganutmusic.com/ dat Weapon of Choice nog meer muziek heeft uitgebracht. Ik ben nog niet in de gelegenheid geweest om dat allemaal te beluisteren, maar dat ga ik zeker doen.
De bandleden:
Lonnie “Meganut” Marshall (bass/lead vocals)
Spankie (vocals/bellydance/hiptonite)
Marc Rey (guitar)
Lamont Sydnor (drums)
Elizabeth Lea (trombone/vocals)
John Kirby (keys/talkbox)
Arik Marshall (gitaar/broer van Lonnie, voormalig bandlid)
en nog vele anderen (zie Wikipedia-pagina)
Albums:
Nut-Meg Sez “Bozo the Town” (1994) Loosegroove / Sony
Highperspice (1996) Loosegroove / Sony 550
Nutmeg Phantasy (1998) Loosegroove, Compil
Illoominutty (2001/2002) Nuttsactor 5
Color Me Funky (2003) Funk To The Max
Meganut’s WOC Party (2013) Eigen beheer
rEAllyRelEVANt (2013) Eigen beheer
tiMelESs (2013) Eigen beheer
Arik Marshall:
De eerste keer dat ik de naam van Lonnie Marshal tegenkwam is op het album van Clash voorman Joe Strummer. Lonnie is als mixer aanwezig en verzorgt hier en daar wat zangpartijen. De naam van Arik komt in beeld op het uit 1989 afkomstige album van rapper T0ne-Loc, Locked after dark. Pas in 1994, wanneer mijn aandacht wordt getrokken door de vormgeving van een hoes wat verdacht veel lijkt op werk van Overton Loyd. Het klopte inderdaad en nadat ik de eerste tonen van het album beluisterde was ik verkocht. Raakvlakken met Fishbone, P-Funk, Pshycadelic Bozo’s….het kan niet anders dan dat deze jongens een link hebben met een van mijn andere favoriete bands uit L.A., Fishbone en de Red Hot Chili Peppers. Het is een typische Funk sound uit L.A. Arik doet zelfs serieus auditie wanneer de RHCP een vervanger zoeken voor de aan lager wal geraakte Frusciante. Hij speelt in de periode 1992-1993 bij de RHCP en verschijnt zelfs tijdens de Grammy’s op toneel. Helaas is het van korte duur en is hij niet de gezochte gitarist. Terwijl broer Lonnie druk aan de weg timmert met zijn Nut-Meg sound zien we Arik’s naam op diverse grote projecten verschijnen zoals Sting, Etta James en als vaste gitarist in de band van Macy Gray.
Ik ontmoette Arik jaren geleden op het NSJF in Den Haag waar hij me liet weten dat hij aan een solo album werkte en dat deze zo goed als klaar was. Kort daarna ontving ik het album dat werkelijk vanaf de eerste tot de laatste noot boeit. Helaas waren de reacties op het album zo teleurstellend dat het gedoemd was een stille dood te sterven. Met zijn broer Lonnie stak hij veel energie in de voortgang van Weapon of Choice en wisten ze enkele jaren geleden zowaar Parijs op zijn kop te zetten. Vreemd genoeg lukte het niet om programmeurs in Nederland over te halen ze hier te laten spelen. Ik ben nog steeds van mening dat Weapon of Choice het verdient om op de Nederlandse podia te staan en wie weet komt er een dag dat we met z’n allen kunnen genieten van de Nut-Meg Party Sound. Overigens is er een live DVD verschenen welke inmiddels een zeer gezocht collectors item is geworden. Hier een opname van WOC live in L.A.https://youtu.be/ePs8UVac1L0