Op zaterdag 18 februari jl. overleed s’werelds meest gesamplede drummer: Clyde Stubblefield. Op de Wikipedia-pagina van Clyde wordt het falen van de nierfunctie vermeld als doodsoorzaak. Stubblefield was na een nieroperatie in 2002 blijven kampen met nierproblemen. Prince, die een groot fan was van de ‘funky drummer’, zou zo’n 80.000 dollar hebben bijgedragen aan de medische behandelingen van Stubblefield, die zelf geen ziektekostenverzekering had.
De uit Chattanooga, Tennessee afkomstige Clyde Stubblefield voegde zich in 1965 als drummer bij de band van James Brown. Daarvoor werkte Clyde met gitarist Eddie Kirkland en tourde hij met Otis Redding. Brown had twee weken eerder al John ‘Jabo’ Starks aangenomen als drummer. Zodoende beschikte James Brown over twee drummers. Een professionele muzikale opleiding hadden beide mannen nooit genoten. Ze speelden gewoon op hun gevoel. Of, zoals Stubblefield het eens verwoordde: “We just played what we wanted to play (…) We just put down what we think it should be.”
Stubblefield’s opnamen met James Brown worden beschouwd als de elementaire basis van ‘funk drumming’, zoals te horen is op de singles Cold Sweat, There Was a Time, I Got The Feelin’, Say It Loud – I’m Black and I’m Proud, Ain’t It Funky Now, Mother Popcorn, Get Up, Get Into It, Get Involved en op het album Sex Machine.
Clyde’s ritmepatroon van 20 seconden op de James Brown track ‘Funky Drummer ‘ is misschien wel ’s werelds meest gesamplede muziekfragment aller tijden. Het is decennialang gebruikt door hip-hop groepen en rappers als Public Enemy, Run-D.M.C., N.W.A., Raekwon, LL Cool J, Beastie Boys, maar ook door Prince. Het fragment is ook gebruikt in andere genres. Rijk werd Clyde er niet van want hij stond nooit geregistreerd als componist van het gesamplede werk.
In de documentaire Copyright Criminals (2009) van Benjamin Franzen over de creatieve en juridische aspecten van sampling wordt Stubblefield hierover geïnterviewd. Stubblefield komt ook uitgebreid aan het woord in Mr. Dynamite: The Rise of James Brown, de door Mick Jagger geproduceerde documentaire over James Brown.
Stubblefield woonde van 1971 tot aan zijn dood in Madison, Wisconsin. Meer dan twintig jaar speelde hij (tot 2011) iedere maandagavond met zijn eigen band, The Clyde Stubblefield Band, in het centrum van Madison. In de band zaten onder meer zijn oude vriend en toetsenist Steve ‘Doc’ Skaggs en vocalisten Charlie Brooks en Karri Daley. The Clyde Stubblefield Band heeft in de jaren ’90 wel eens opgetreden op het Amsterdamse Drum Rhythm festival dat destijds werd georganiseerd op het Westergasfabriekterrein.
Funky drummer Stubblefield maakte in totaal drie solo-albums. Als eerste The Revenge of the Funky Drummer (1997), geproduceerd door Richard Mazda. Daarna volgde The Original Funky Drummer Breakbeat Album (2002), een uit 26-tracks bestaande break-beat plaat. Stubblefield’s derde solo album, getiteld The Original, werd in 2003 uitgebracht. Alle composities op The Original zijn gebaseerd op Stubblefield’s drum grooves. De plaat werd geproduceerd door Leo Sidran.
Met ‘Jabo’ Starks maakte Stubblefield ook enkele platen. Als The Funkmasters bracht het drumduo Find the Groove (2001) en Come Get Summa This (2006) uit. Eerder verscheen van beide James Brown-drummers een drum-instructie video Soul of the Funky Drummers (1999). In december 2007 werkten Stubblefield en Starks mee aan het eerste James Brown tribute-concert van Bootsy Collins in Covington, Kentucky. Stubblefield en Starks zijn ook te horen op Funk for Your Ass (2008), het James Brown tribute-album van Fred Wesley.
Clyde Stubblefield werd 73 jaar. R.I.P. Clyde.