Bernie Worrell (1944 – 2016)

George Bernard ‘Bernie’ Worrell jr., de legendarische toetsenist van Parliament-Funkadelic, overleed op vrijdag 24 juni op 72-jarige leeftijd in zijn woonplaats Everson, Washington aan de gevolgen van kanker. Funkblog blikt terug op de carrière van de getalenteerde wondertoetsenist en soundpionier van Parliament-Funkadelic.

Worrell werd op 19 april 1944 geboren in Long Branch New Jersey en groeide op in het dichter bij New York gelegen Plainfield. Bernie begon al vanaf zijn vierde jaar met pianospelen en schreef op zijn achtste zijn eerste concerto. Als conservatoriumstudent speelde Bernie in de jaren ’60 toetsen bij Chubby & The Turnpikes, een groep die naderhand bekend werd als Tavares. De drummer van die band was toen Joey Kramer, later een van de oprichters van rockband Aerosmith. Van 1967 tot 1969 was Bernie bandleider bij soulzangeres Maxine Brown. Uit deze periode zijn beelden terug te vinden op YouTube, met een hele jonge Bernie achter de piano.

Na een ontmoeting met George Clinton verhuisde Bernie begin jaren ’70 naar Detroit om zich aan te sluiten bij de doo-wop groep The Parliaments als bandlid van hun begeleidingsband The Funkadelics. Daaruit zou Parliament-Funkadelic ontstaan, de baanbrekende funkgroep rond dr. Funkenstein George Clinton. Bernie speelt mee op Osmium, het debuutalbum van Parliament.

Bernie Worrell back in the daysWorrell was een van de eerste muzikanten die de Moog synthesizer en de Mini-moog van instrumentenbouwer Robert ‘Bob’ Moog ging bespelen. Met het instrument introduceerde Worrell de revolutionaire bassound van P-Funk, goed te horen in tracks als ‘Flashlight’. Andere favoriete toetsinstrumenten van Worrell waren de Wurlitzer elektrische piano, Hohner Clavinet, Hammond B3 orgel, Fender Rhodes en de ARP String Ensemble. De invloed van Worrell op de sound van P-Funk was eigenlijk veel groter dan die van George Clinton.

Na de hoogtijdagen van P-Funk in de jaren ’70 ging Worrell in de jaren ’80 samenwerken met de Talking Heads, de New Wave-groep uit New York. Hoewel hij nooit officieel bandlid werd, speelde Bernie vaak mee met David Byrne’s groep, tot de opheffing van de Talking Heads in 1991. Zo is Bernie onder meer te horen te horen op ‘Speaking in Tongues’ en het live-album ‘Stop Making Sense’ en op de solo albums van toetsenist Jerry Harrison, David Byrne en de Tom Tom Club.

Vanaf de jaren ’80 startte ook Bernie’s langdurige samenwerking met bassist/producer Bill Laswell wat resulteerde in vele obscure door fijnproevers gewaardeerde releases.

Gedurende de jaren ’90 en ’00 bleef Bernie betrokken bij de P-Funk familie, maar leverde hij, zoals gezegd, ook tal van bijdragen aan andere muziekgenres en bands. Naast projecten met Bill Laswell trad hij op met Gov’t Mule; Bernie maakte deel uit van Black Jack Johnson met Mos Def, Will Calhoun, Doug Wimbish en Dr. Know; ook behoorde hij tot Colonel Claypool’s Bucket of Bernie Brains, een experimentele supergroep bestaande uit bassist Les Claypool, gitarist Buckethead, drummer Bryan Mantia en Bernie. Maar je komt Bernie bijvoorbeeld ook tegen op het album Army Arrangement (1985) van de Nigeriaanse muzikant en politiek activist Fela Kuti. In 2015 duikt Bernie ineens op in de film Ricki en The Flash als toetsenist van Meryl Streep’s band.

Samen met George Clinton en de andere originele bandleden van P-Funk werd Bernie Worrell in 1997 ingewijd in de Rock and Roll Hall of Fame.

Bernie Worrell playing the Moog

Bernie had zijn eigen band The Woo Warriors en trad met hen op tijdens een latere editie van het Woodstock Festival in 1999. Van 2011 tot en met 2015 trad Worrell veel op met zijn nieuwe band The Bernie Worrell Orchestra. Bij die concerten verschenen altijd bijzondere gasten, waaronder Bootsy Collins, Tina Weymouth, Chris Frantz, Jimmy Destri, Mike Watt, Rah Digga en Gary Lucas.

Vanaf 1978 bracht Bernie in totaal 13 soloalbums uit waarvan de laatste, Retrospectives, dit jaar verscheen.

Bernie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *