Door DJ Ritz
Zes jaar na het verschijnen van Tha Funk Capital of the World is er een nieuw album van funkbassist William ‘Bootsy’ Collins: World Wide Funk. Op 25 augustus berichtte Funkblog al dat de plaat in aantocht was.
Een nieuw album van Bootsy is altijd iets om naar uit te kijken want hij stelt eigenlijk nooit teleur. De CD zat eergisteren in de bus en het goede nieuws is dat na één keer in zijn geheel beluisteren het album al een erg goede indruk achter liet. Na een tweede en derde keer nog beter. Niet alleen de muziek is okay maar ook het artwork van het uitklapbare digipack is fraai. Daarin bevinden zich uiteraard de CD – in een apart kartonnetje – en een cartoon-boekje getiteld ‘Thera-P with… Bootsy believe-n-love’, dat doet denken aan het bijzondere artwork dat vroeger zijn LP’s vergezelde. In de envelop zat ook nog een A2-poster (zie foto). Ik weet niet of die standaard bij de CD wordt verstrekt, maar is natuurlijk ook niet onaardig.
De deze week (om precies te zijn op 26 oktober) 66 jaar wordende Collins heeft met World Wide Funk toch weer een gedenkwaardig album uitgebracht. Dit keer met medewerking van veel befaamde artiesten, variërend van Stanley Clarke & Victor Wooten tot Buckethead, Dennis Chambers, Chuck D. & Snoop Dogg en nog veel meer.
De CD begint meteen al erg funky met het titelnummer World Wide Funk waarop pittig gitaarwerk te horen is van Buckethead. Ik had al ergens gelezen dat op het tweede nummer Bass-Rigged-System naast Bootsy ook Stanley Clarke, Victor Wooten, Manou Gallo en Alissia Benveniste op bas te horen zijn. Dat schepte verwachtingen en daarin wordt de luisteraar niet teleurgesteld. Met name moet Alissia Benveniste genoemd worden. Ze speelt niet alleen bas op deze track maar ook gitaar, synthesizer en orgel. Op een ander nummer speelt ze ook nog keyboards en doet ze de drum- programmering. Buiten dat heeft ze ook nog twee nummers mede-geproduceerd. Bootsy zal haar de afgelopen jaren wellicht ook wel eens op YouTube voorbij hebben zien komen en onder de indruk zijn geraakt van haar basspel. Van deze funky lady staan hieronder twee links.
Track 3 Pusherman is ook funky maar minder dan de eerste twee. Track 4 Thera-P is weer heel erg funky en mede-geproduceerd door Benveniste. Track 5 Hot Saucer gaat een beetje de ‘arrenbie’ kant uit en vind ik daardoor wat minder. Hierop is Big Daddy Kane met een stukje rap te horen. Track 6 Heaven Yes is een aardig in het gehoor liggende ballad. De tracks 7 Ladies Nite, 8 Candy Coated Lover en 9 Snow Bunny zijn vrolijke uptempo nummers. De song Hi-On-Heels (track 10) is geschreven door Snoop Dogg en Bootsy en dat is een zeer aangename relaxte ballad. De titel van track 11 A Salute to Bernie zegt eigenlijk alles. Een mooi eerbetoon aan Bernie Worrell waarop zijn keyboardspel te horen is en J.D. Blair op drums, bekend van zijn samenwerking met Victor Wooten.
Op track 12 Boomerang is, naast Bootsy, Manou Gallo nog een keer te horen. Deze bassende dame is bekend van de band Zap Mama en heeft inmiddels ook al een aantal albums onder haar eigen naam uitgebracht. Track 13 Worth My While is een ballad zoals alleen Bootsy die kan maken met een zeer aangename spacebass. Het een-na-laatste nummer Come Back Bootsy is weer heel erg funky met Dennis Chambers op drums. In deze track is ‘Reach out and touch somebody’ in een bewerkte vorm te horen. Het album eindigt zoals het is begonnen met weer een uitstekende funky song Illusions waarop Buckethead net zoals op het eerste nummer opvalt met zijn gitaarwerk.
World Wide Funk is al met al een prima CD geworden waarop in ieder geval zes extreem funky nummers staan. Je kunt van iets meer dan 71 minuten erg goede muziek genieten. Zeer de moeite waard!
En nog twee ‘ouwetjes’ van Bootsy (omdat ze zo goed zijn)
Alissia Benveniste
Even een kleine reactie op de bespreking van Bootsy zijn nieuwe album.
Als oudere Funkateer merk ik steeds meer dat de Funk parels dun gezaaid zijn. Vaak zijn het meer pop en r&b gerelateerde muziekjes i.p.v. echte Funk. Zo ook de laatste en voorlaatste cd’s van Bootsy.
Funk? Nee, dit is meer hip-hop en R&B dan Funk. Helaas! Het baswerk is natuurlijk vaak O.K. maar de echte Funk ontbreekt. We kunnen wel weer blij zijn dat Bootsy een cd maakt, maar we mogen ook wel een beetje kritischer worden. Ik ben bang dat de Funk Music op zijn laatste bennen loopt. We moeten het doen met Fusion/Jazz en enkele bassisten die af en toe een cd maken. Marcus Miller en Victor Wooten o.i.d. De laatste cd van Victor Wooten is helaas een regelrechte Jazz plaat geworden. Nog een kleine tip van mijn kant. Luister is naar de cd’s van Little Axe.
Blues en Funk met een geweldige Doug Wimbish.
Fred, ik ben het helemaal met je eens. Ik heb dit album ook beluisterd en wat een draak. Natuurlijk Bootsy zijn baswerk is goed maar niet echt super. En funk is het zeker niet.
Zonde van zo’n grootheid, maar ik snap het wel: funk verkoopt niet meer dus proberen ze het op deze commerciële manier. Jammer.
Een ander opmerking: kan er geen redactie op de recensies. Dit is een recensie zoals ik hem las in het schoolkrantje van mijn broertje die op de MAVO zat: leuke muziek, leuke hoes met poster! Jawel en veel gasten: die naam en die naam die dan weer daarop spelen etc. Zoveel mogelijk informatie betekent niet dat de recensie leesbaar en vooral objectief is.