RitzFlitz (55): Brian Culbertson’s Funk!

Door DJ Ritz

Funk! is de kernachtige titel van het ondertussen alweer 16e album van Brian Culberton. De plaat is uitgebracht op zijn eigen label en ligt in het verlengde van de release uit 2008 getiteld Bring back the funk waaraan onder meer funkbassisten Bootsy Collins en Larry Graham hun medewerking hebben verleend.

De 44-jarige Culbertson is een multi-instrumentalist die zowel bas, keyboards, trombone, trompet als percussie speelt en ook nog goed kan zingen. In november stond een optreden van Culbertson op het programma van de helaas ter ziele gegane North Sea Jazz Club. Wellicht bestaat er een mogelijkheid dat hij ergens anders op kan treden in Nederland. Op het met een DVD uitgebrachte album Live from the inside uit 2009 is te zien dat bezoeken van een optreden van Brian Culbertson zeer de moeite waard is. Er zijn op YouTube meer filmpjes van liveoptredens van hem te vinden.

Culbertson heeft niet alleen een aardig omvangrijke collectie albums uitgebracht maar speelt ook nog mee  op platen van tientallen andere artiesten, zoals Brian Bromberg, Wayman Tisdale, Michael Manson etc. Alle informatie over de muziek van Brian, en nog veel meer, kun je nalezen op zijn zeer verzorgde website.

Funk! begint meteen al prima met het lekkere nummer Get ready. Alles klopt zo’n beetje aan dit nummer: goede zang, prima instrumentarium en uitstekend blaaswerk. Voor de daaropvolgende nummers twee (The call), drie (Been around the world), vier (Take it up) en vijf (Let’s take a ride) geldt eigenlijk dezelfde beschrijving als bij Get ready. Dat zijn eveneens prettige up-tempo en aangenaam in het gehoor liggende funktracks.

Nummer 6 We got what we want heeft een lager tempo maar is ook weer swingend. De leadzanger van Culberton’s band Marquel Jordan mag wel apart worden genoemd vanwege zijn zangkwaliteiten want die komen in dat nummer goed naar voren. Track 7 Sunshine is een 1 minuut durend tussendoortje. Pas bij Hey girl (nummer 8) gaat het tempo écht omlaag, maar dit is wel een hele fraaie instrumentale jazzy, soultrack. Nummer negen Damn I’m hungry is net zoals nummer 7 een tussennummertje van een minuutje maar ook prima.

Echte klassiekers zoals Got to give up (10) van Marvin Gaye hoeven eigenlijk niet gecoverd te worden maar deze uitvoering kan er zeer zeker mee door. Mile sauce (11) hoort in het rijtje van de eerste vijf nummers thuis. Dus okay. Wie kent Play that funky music (12) van Wild Cherry niet? Deze versie is net zoals de Marvin Gaye-cover ook weer helemaal in orde. Het een na laatste nummer Spend a little time (13) is mooie soul met dit keer Eddie Miller als leadzanger.  De CD eindigt met To be continued (14), dat net zoals de nummers 7 en 9 slechts een minuutje duurt maar wel erg swingend is. Misschien wil Culbertson met die titel aangeven dat er nog meer van zulke albums gaan volgen. Je weet maar nooit.

De YouTube-links:


Live in de studio:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *