Door DJ Ritz

‘Saxify’ van saxofoniste Susanne Alt is zonder meer een van de betere funkalbums die de laatste tijd zijn uitgebracht. Niet voor niets is recent al aandacht geschonken aan het verschijnen ervan. De indrukwekkende lijst van muzikanten die erop meespelen is niet gering en heeft er hoogstwaarschijnlijk toe bijgedragen dat het zo’n geweldige funky plaat is geworden. Zoveel (min of meer) bekende muzikanten die meespelen hoeft niet altijd goed uit te pakken, maar hier is het bovengemiddeld en uitstekend gelukt.

Vanaf het eerste nummer ‘Susie Saxophone’ wordt de toon van het album meteen gezet. Een erg aanstekelijk funky track met lekkere rauwe zang van Michael ‘Clip’ Payne. Daarna volgt een 3:14 minuten durende versie van ‘Saxify’ waarop Fred Wesley meespeelt. Als 12^e en laatste nummer van de plaat komt het nummer nog een keer terug maar dan als een soort bonusversie, die dubbel zo lang duurt. Terug naar track nummer drie: ‘Wednesday Funk’. Die is ook weer pittig funky. Hier speelt Wesley weer op mee, maar ook Rodney ‘Skeet’ Curtis, één van de meest groovy bassisten uit de P-Funk-hoek. Ook het vierde nummer ‘Open Up’ is uptempo en bevat erg fraaie soulzang van Berenice van Leer. Over het geheel genomen zijn de ‘blaaspartijen’ op elk nummer retestrak. De hele CD klinkt zeer goed waarbij uiteraard het saxofoonspel van Susanne er bovenuit springt. Dat moet eveneens geroemd worden.

Pas bij het vijfde nummer ‘You and Me’ kun je als luisteraar een beetje op adem komen. Op dit wat rustigere nummer, dat met prima blaasarrangementen erg aangenaam in het gehoor ligt, klinkt mooie soulzang van Jamal Thomas. Song zes ‘Angeldelic’ heeft een ballad-achtig karakter, maar is erg soulful in elkaar gezet. Hierop alweer Wesley en fraai ingetogen gitaarspel van Michael Hampton.

Op track zeven ‘Throwback’ gaat het tempo een funky tandje omhoog. Dit is duidelijk een eerbetoon aan (oude) funkhelden als James Brown, The Gap Band en Tower of Power. Fred Wesley speelt hier niet alleen trombone maar neemt ook de leadzang voor zijn rekening. Fred heeft een geweldige funksoulstem. Het achtste nummer ‘The harder we fight (the sweeter the love)’ is opgenomen met een geweldige zangeres: Mavis Acquah. Opvallend is dat Hans Dulfer op deze track tenorsax speelt. Misschien kan hij zijn dochter Candy inspireren om ook zo’n funky plaatje te maken als deze…

Nummer negen ‘Sugar Sweet’ is wat rustiger en een soort van ballad. Het minst tot de verbeelding sprekende nummer van de hele CD naar mijn idee. Maar elf uit twaalf zeer goede nummers op één album is wel behoorlijk opmerkelijk. Track 10 ‘Tudo Bem’ is weer heerlijk funky met een onweerstaanbare bassgroove van Curtis, lekker gitaarspel van Bruno Speight en Fred Wesley op trombone. Op song elf ‘Elixir’ tref je zowel Saralee Vos als E1 Ten (van Gotcha) op leadzang. Een lekker meeslepend nummer met onder veel meer Wesley (wie anders), Hampton en Curtis.

Zoals ik hiervoor al heb aangegeven eindigt het album met een langere versie van ‘Saxify’ met Lorrèn Rettich als leadzangeres die ook over een prachtige rauwe soulstem beschikt.

Al met al is er hier sprake van een echt topalbum. Erg funky, groots opgenomen, geweldige muzikanten, uitstekend gearrangeerd etc. De plaat heeft inmiddels tot en met Japan aan toe indruk gemaakt op vele liefhebbers van het genre, en dat is niet zo gek. Koop dat album! Volgens mij is ‘Saxify’ overal goed verkrijgbaar, als LP, CD of als download!

Susanne Alt (live) @ Fountain Roundabout