Is it funky enough?

Door Marcel van den Berg

Of je ouders nu fan waren van The Beatles of (The) Rolling Stones, of toch meer aanhangers waren van de Motown-sound of gewoon luisterden naar klassieke muziek, vrijwel iedereen krijgt in zijn jeugd een muzikale bodem van huis uit mee. Of je doet er iets mee of je laat het links liggen en zoekt je eigen pad en vormt dan je eigen voorkeuren.

Schlagers en Elvis
Dit gezegd hebbende laat ik eerst eens wat over mijzelf vertellen; we schrijven de jaren ’80 waar mijn jeugd de muzikale bodem meekreeg bestaande uit een mengeling van het Hollandse levenslied en  Duitse schlagers afgetopt met een vleugje Elvis. Mijn vader was een groot Elvis fan maar mijn moeder vond het niks, dus thuis was het dus vooral de schlagers en levensliederen die we hoorden. We keken Schlagerfestival en Op losse groeven/Op volle toeren met Chiel Montagne dat werd uitgezonden door de TROS, en luisterden incidenteel naar Elvis, maar dan alleen als ik samen met mijn vader in de auto zat.

Eigen weg
Als jonge jongen en beginnend tiener vond ik dit niet zo’n beste bodem en ging mijn eigen weg zoeken. Tegenwoordig youtube-en en spotify-en de kids naar hartenlust, maar halverwege de jaren ’80 bestond dit nog lang niet. In mijn buurtje had je de keus tussen hardrock of gewoon top 40 popmuziek, want dat schalde uit de slaapkamerramen van de iets oudere jeugd. In die tijd kon dat nog. Als je dat nu doet, bellen de buren direct de politie.

Maar hardrock en top 40 pop waren niet echt mijn ding. Ik zocht wat anders. Vernieuwends. Iets waar ik meer gevoel bij had. En via via, ik geloof door een tape van Rhinjo of Remco, hoorde ik voor het eerst muziek waar ik een heel goed gevoel bij kreeg.

“En je weet zeker dat hij al die klanken met zijn mond maakt”.
– “Ja”.
“Er komt echt geen instrument aan te pas”.
– “Nee”.
“En hoe heet dat zei je”.
– “Beatboxen ofzo”.

Doug E FreshZo moet het gegaan zijn. Tenminste zo staat het in mijn geheugen. De track waar dit over gaat is “Lo di do di” van Doug E. Fresh en MC Ricky D, maar ook kwamen “The Show” en natuurlijk Run DMC voorbij.

HipHop
Mijn interesse voor de hiphop was gewekt. Je kopieerde cassettebandjes met en van je vrienden en schreef de titels, vaak fonetisch, op het hoesje. Een schrijffout was dan al gauw gemaakt. Zo had ik op een hoesje staan “Pieter Pijpje” wat eigenlijk “Peter Piper” moest zijn, maar Run DMC had ik meteen goed gespeld.

Maar de vraag bleef: “Waar kwam deze muziek vandaan?!” Dit was anders dan alles wat ik tot nu toe had gehoord. Dat veel van deze tracks gebouwd waren op samples van andere muziekstijlen werd mij destijds duidelijk. Tegenwoordig hou je je smartphone voor een speaker en je weet welke track je hoort, maar vroeger ging dat niet, dus was het veel moeilijker om te achterhalen van welke track welke sample afkomstig was. Dat er naast de HipHop nog meer fijne muziek bestond zoals soul, funk, disco, etc… stond mij helder voor de ogen. Het was alleen moeilijk om aan die muziek te komen.

Maar laten we een sprong maken naar het hier en nu. Vandaag de dag host ik samen met mijn “brother from another mother” Remco een oldschool hiphop radio programma genaamd Dangerzone op het lokale radiostation Havenstad.FM. In dit programma hebben wij een item genaamd “HipHop & the Original”. Hierin behandelen wij een hiphop track en de originele(n) van de gebruikte samples/beats.

Waar het vroeger, zoals eerder gezegd, veel moeilijker was om tracks te analyseren en uit te zoeken waar een sample vandaan kwam, heb je vandaag de dag het world wide web tot je beschikking. Toch ben ik blij dat ik vroeger op zoek ging naar de originele samples waardoor ik ook andere stijlen weet te waarderen zoals Soul, Disco, Pop, Rock, Funk, the list goes on.

Funk is voor…
Voor mij is muziek emotie, het roept een gevoel op. Geijkt zijn natuurlijk soul voor de zwoele momenten, hardrock met zijn gillende gitaren als je opgefokt bent, en funk voor… eh.. voor de… ?! Ja waarvoor eigenlijk?!

Funk YouWat is FUNK?! “Funk is een muziek genre, ontstaan in de late jaren ’60 toen Afro-Amerikaanse muzikanten soul, jazz en R&B vermengden tot een ritmische, dansbare vorm van muziek…” Tenminste dit soort kreten kun je genoeg vinden als je googelt op de term ‘funk’ en legt uit in welke hoek van het muzikale spectrum je funk kunt plaatsen.

Maar wat is funk eigenlijk voor mij? Voor mij is funk vooral  de eerste drie letters. Funk is voor mij dus eigenlijk FUN, en de K geeft het geheel ‘body’. Funk is party-time! Funk is als een lekker feest. Funk zet aan tot bewegen, dansen en swingen, en in mijn geval tot ongecontroleerd bewegen, want met de beste wil van de wereld kan ik het geen dansen noemen.

Dit gevoel wat funk in mij losmaakt heb ik niet alleen met funk, maar ook bij andere muziekstijlen.

  • ik vind mijn funk ook in soul
  • ik vind mijn funk ook in swingbeat/new jack swing
  • ik vind mijn funk ook in hiphop.
  • Ik vind funk ook in… you name it!

En daarom, als ik een track hoor en dat gevoel van ongecontroleerd bewegen mij weer bekruipt, stel ik mijzelf vaak de vraag; Is it funky enough?!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *