Op 10 maart jl. plaatste NU.nl een mooie vijfsterren recensie van een recente heruitgave van het klassieke Funkadelic-album ‘One Nation Under A Groove’.

Is die jubelstemming niet wat overdreven? Als recensent Pierre Oitmann goed had opgelet had hij kunnen zien dat het helaas weer om een zoveelste heruitgave gaat van een eerder verschenen album waar alle tracks, met uitzondering van de single versie, vaker zijn uitgebracht. Dit album is al 10 keer of nog vaker als heruitgave verschenen.

Op deze release zitten de échte fans niet echt te wachten. Waarom is er niet gekozen voor de oorspronkelijke live versie van ‘Maggot Brain’ die 11:11 duurt? De live uitvoering die nu op de cd staat duurt slechts 8:28 en eindigt met een armoedige fade out. Er bestaat ook een nooit officieel uitgebrachte promo 12” van het titelnummer, met Michael Hampton op Banjo. Die had mooi op de cd gepast. Het is een hele andere mix dan de LP versie. Er is ook nog een te gekke instrumentale uitvoering van ‘P.E. Squad’, die een heruitgave speciaal zou kunnen maken.

Het in 1978 uitgebrachte album ‘One Nation Under A Groove’ was oorspronkelijk bedoeld als dubbelalbum. Dat wilde George graag, maar Warner Brothers vond dat bij nader inzien geen goed idee. Als een soort compromis werd de release voorzien van een E.P. met een live uitvoering van Maggot Brain, Lunchmeatfobia en P.E. Squad/The DooDoo Chasers. Dan had je toch een beetje het idee van een dubbelalbum, vond het platenlabel. In Engeland verscheen de plaat eerst met een 12”, en pas later met de E.P.

Als de hiervoor genoemde tracks waren toegevoegd aan de op NU.nl besproken nieuwe editie van ‘One Nation Under A Groove’ waren alle Clinton-fans pas echt blij geweest en had je daadwerkelijk kunnen spreken van een bijzondere release die in aanmerking komt voor vijf sterren. Nu heeft de maatschappij die verantwoordelijk is voor deze heruitgave een kans gemist om funkliefhebbers eindelijk te bieden waar ze al 36 jaar op wachten: The Real Thing.